Зараз занятыя пасадкай капусты і салаты.
У Альмецьеўску працягваюцца работы ў агародніннай даліне, яе заснавалі 5 гадоў таму. Аграрыі заняты пасадкай капусты і салаты. Вясна ўжо даўно, таму работы па пасадцы расады гародніны ўжо крыху спазняюцца. Аднак, як прызнаюцца самі аграрыі, калі было надвор’е, то з тэхнікай праблем няма, працаўнікі спраўляюцца.
- На пасадцы расады задзейнічана 8-12 чалавек, працуюць у асноўным у дзве змены. Скончыць пасадку капусты можам праз 6-8 дзён. Робіцца гэта з дапамогай спецыяльнага станка. Гэта дазваляе максімальна хутка і эфектыўна прызямліцца», — кажа кааператар Шаміль Сафіулін.
Шаміль стаў фермерам дзеля цікавасці – не меў адпаведнай адукацыі і вопыту работы. Пачаў з таго, што арандаваў 3 га зямлі і пасадзіў кітайскую капусту. Сёння яго палі – самыя вялікія ў кааператыве, займаючы больш за 80 гектараў. Ён вырошчвае капусту, салату, трохі морквы, буракі, спрабуе бульбу. Сёлета ён саджае капусту на плошчы 22 гектары. Паводле яго слоў, гэта адна з самых папулярных гародніны ў насельніцтва, напрыклад, у мінулыя сезоны было прададзена 20 тон капусты і толькі 2 тоны салаты.
Кааператыў, каб дапамагчы вам
Пяць гадоў таму ў Альмецьеўску быў створаны агароднінны кластар, які аб’яднаў аграрыяў, якія жадаюць вырошчваць гародніну і ягады на роднай зямлі. Рашэнне было стратэгічна выпраўленае нават для тых часоў. Што ж, цяпер уласная вытворчасць, а не чаканне паставак з-за мяжы, — адна з важнейшых задач, якія стаяць перад нашай краінай. Больш за тое, клімат і склад глебы дазваляюць гэта зрабіць.
За справу ўзяліся з усёй сур’ёзнасцю: знайшлі прыдатныя ўчасткі для будаўніцтва арашальнай сістэмы, закупілі абсталяванне, пабудавалі агароднінасховішча. Усё гэта было зроблена дзякуючы дзяржаўным датацыям, пры падтрымцы татарстанскіх нафтавікоў.
Сёння кааператыў аб’ядноўвае 27 фермераў і прадпрыемстваў. У кожнага свая плошча, і вырошчваемыя культуры могуць быць рознымі. Хтосьці аддае перавагу расці ў цяпліцы, хтосьці ў адкрытым грунце. Адны высаджваюць пад плёнку ўручную, іншыя выкарыстоўваюць аўтаматызаваны метад з выкарыстаннем спецыяльнага абсталявання.
- Задачай дзяржавы як асноўнага інвестара і заказчыка было аб'яднанне аграрыяў у адзін кааператыў, каб усе яны карысталіся адзінай базай тэхнікі, арашальнай сістэмай і памяшканнем для захоўвання ўраджаю. Уявіце, колькі капіталу трэба фермеру, калі ён усё гэта купляе сам?! Таму была абраная такая форма работы. Акрамя таго, усе яны могуць карыстацца аднолькавымі паслугамі мясцовых спецыялістаў і лагістыкай, якая вырашае пытанні па рэалізацыі прадукцыі», — пракаментавала інжынер кааператыва Зульфіра Хусаенава.
Далей ішлі тэхналогіі
Асаблівых сакрэтаў у вырошчванні гародніны няма. Спачатку пасеў насення – па адным у касетную вочка. Для гэтага выкарыстоўваецца спецыяльная тэхніка айчыннай вытворчасці, якая дазваляе за адзін рух пасеяць 144 насенне. Затым усё гэта перамяшчаюць у цяпліцу з асаблівай тэмпературай і вільготнасцю. Тут змяшчаецца 216 тысяч карняплодаў, якія пасля высаджваюцца на пяці гектарах зямлі.
Раней, калі ўсё рабілася ўручную, на адну цяпліцу сыходзіла 5-6 дзён, цяпер з такім жа аб’ёмам спраўляюцца за два дні. У цяпліцы, у залежнасці ад выгляду культуры, насенныя касеты вытрымліваюцца ад 25 да 35 дзён. Пасля расаду высаджваюць альбо ў адкрыты грунт, альбо пад плёнку. Затым застаецца паліваць, рыхляць глебу, своечасова пазбаўляцца ад пустазелля і шкоднікаў. І чакаць, пакуль саспее ўраджай. Адзінае адрозненне ад агароднікаў - гэта маштабы вытворчасці, адпаведна, і працоўныя рэсурсы.
Ідуць вяскоўцы
Толькі ў Шаміля Сафіуліна круглы год працуе 20 чалавек, у сезон іх колькасць складае ад 40 да 100 чалавек. Сярэдні заробак 40 тысяч рублёў.
Прыязджаюць пераважна жыхары вёсак Альмецьеўскага і Заінскага раёнаў. Кантынгент у цэлым аднолькавы. Працу, вядома, нельга назваць беспыльнай, але працаваць на свежым паветры адно задавальненне. Прынамсі, можна арганізаваць працатэрапію па выхадных. Таццяна Чарнова працуе тут ужо другі сезон, яна родам з Бута.
- У дзяцінстве мы жылі ў Казахстане, мама працавала ў цяпліцы, я часта хадзіў ёй дапамагаць. Таму я з задавальненнем прыязджаю сюды. Да таго ж, добра плацяць», — кажа яна.
Галіна Літоўчанка прыязджае ў Альметьевск з Гулькіна, што ў Заінскім раёне.
«Умовы для нас, сельскіх жыхароў, даволі звыклыя: сонца, вецер, адкрытае поле, — кажа Галіна. – Людзі знаёмыя, са многімі знайшлі агульную мову і пасябравалі ў мінулым годзе. Час дазваляе мне, пенсіянеру, і здароўе мне таксама прыносяць, забіраюць – толькі працуй!